Ἡ εἰσβολὴ τοῦ Ρουβίκωνα στὸ Χίλτον ἔρχεται ἀμέσως μετὰ τὴν ἐπίδειξη τῶν ὁπλοφόρων στὰ Ἐξάρχεια καὶ τὴν ἀσυδοσία τῶν ἀριστερῶν ἀκτιβιστῶν στοὺς καταυλισμοὺς τῶν μεταναστῶν∙ στέλνουν μηνύματα ὅτι εἶναι παρόντες, ὡς δυναμικοὶ παράγοντες τῆς χώρας καὶ μὲ τὴν ἀνοχὴ τῆς κυβερνήσεως. Ὅταν συμβαίνουν παρόμοια φαινόμενα καταλύσεως τοῦ κράτους ἀκολουθοῦν ἐκρηκτικὲς καταστάσεις καὶ οἱ παρακρατικοὶ σχηματισμοὶ δηλώνουν, ὅτι τελειώνει μὲν ἡ κυβέρνηση, ἀλλὰ οἱ ἴδιοι διατηροῦν ἀνέπαφους τοὺς μηχανισμούς τους∙ οἱ συνεχεῖς ἐμφανίσεις τους δὲν ἔχουν προκαλέσει ἔντονες ἀντιδράσεις μόνο στὴν ἀντιπολίτευση, ἀλλὰ καὶ σοβαρὲς ἀνησυχίες στοὺς Εὐρωπαίους καὶ στὶς μεγάλες δυνάμεις. Ὅλοι διερωτῶνται τὸ ποιοὶ πραγματικὰ ἀσκοῦν τὴν ἐξουσία στὴν Ἑλλάδα, δὲν νοεῖται ἀνοχὴ σὲ αὐταπόδεικτες παρανομίες, ὅταν συνδυασθεῖ μὲ τὴν ἄρνηση συνεργασίας στὶς μυστικὲς ὑπηρεσίες.