Τὰς δυναστείας οὐδέποτε

Οἱ ἀλλαγὲς στὴν πορεία τῆς ἱστορίας ὁδηγοῦν καὶ στὴν ἀνατροπὴ τῶν ἡγεμονιῶν, ὅπως ἔγινε καὶ μὲ τὴν ἀθηναϊκή∙ οἱ παράγοντες μπορεῖ νὰ εἶναι τυχαῖοι ἢ καὶ ἐσωτερικοὶ ἑκάστης πόλεως. «(Τὰς γὰρ δυναστείας οὐδέποτε τοῖς αὐτοῖς παραμένειν»)∙ διότι οἱ δυναστεῖες δὲν παραμένουν ποτὲ οἱ ἴδιες. «Ἀξιοῦσι δὲ τὴν ἡγεμονίαν ἔχειν ὥσπερ ἄλλο τι γέρας»∙ διεκδικοῦν δὲ τὴν ἡγεμονία ἕνα ἀκόμη λάφυρο. «Ἢ τοὺς πρώτους τυχόντας ταύτης τῆς τιμῆς»∙ ἢ στοὺς πρώτους ποὺ ἔτυχε αὐτὴ ἡ τιμή. «Ἢ τοὺς πλείστων ἀγαθῶν αἰτίους τοῖς Ἕλλησιν ὄντας»∙ ἢ σὲ ὅσους εἶναι αἴτιοι τῶν περισσοτέρων ἀγαθῶν στοὺς Ἕλληνες. «Ἡγοῦμαι καὶ τούτους εἶναι μεθ’ ἡμῶν ὅσῳ γὰρ ἄν τις πορρωτέρωθεν σκοπῇ περὶ τούτων ἀμφοτέρων»∙ πιστεύω ὅτι αὐτὲς οἱ αἰτίες εἶναι ὑπὲρ ἡμῶν, διότι ὅσο πιὸ ἀντικειμενικὰ μελετάει κάποιος γιὰ ἀμφότερες αὐτές. «Τοσούτῳ πλέον ἀπολείψομεν τοὺς ἀμφισβητοῦντας»∙ τόσο πλέον θὰ ἀποστομώσωμεν τοὺς ἀμφισβητοῦντες.