Οἱ προχθεσινὲς προκριμματικὲς σὲ τρεῖς πολιτεῖες ἀνάδειξαν τοὺς Ντόναλντ Τρὰμπ καὶ Χίλλαρυ Κλίντον ὡς ὁριστικοὺς μᾶλλον διεκδικητὲς τῶν προεδρικῶν ἐκλογῶν τοῦ Νοεμβρίου∙ ὁ Ρεπουμπλικανὸς δισεκατομμυριοῦχος δείχνει ὅτι διαθέτει προβάδισμα, μὲ τὸν λαϊκιστικὸ καὶ ἐθνικιστικὸ λόγο του, ἀπέναντι στὴν πρώην πρώτη κυρία τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν. Οἱ οἰκονομικοὶ καὶ πολιτικοὶ παράγοντες ὁμολογοῦν ὅτι ἔχασαν τὸν ἔλεγχο τουλάχιστον τοῦ Ρεπουμπλικανικοῦ κόμματος καὶ διερωτῶνται, γιὰ τὸ τί θὰ ἀκολουθήσει τὴν μεγάλη χώρα καὶ τὸν κόσμο τυχὸν ἀνάληψη τῆς ἐξουσίας ἀπ’ τὸν ἐκκεντρικὸ δημαγωγό∙ ἡ προσέλκυση τῶν μικρομεσαίων στρωμάτων καὶ τῶν μεσοδυτικῶν πολιτειῶν, μὲ τοὺς ἀκραφνεῖς Ἀμερκανοὺς στὶς τάξεις τους, τοῦ δίδει τὴν ὑπεροχὴ στὴν ἐκλογικὴ ἀναμέτρηση. Ἄλλωστε ὁ Μπάρακ Ὀμπάμα διανύει τὴν δεύτερη θητεία του καὶ θεωρεῖται ἀποτυχημένος πρόεδρος, ὁπότε πολλοὶ Ἀμερικανοὶ αἰσθάνονται τὴν ἀνάγκη νὰ ἐγκαταλείψουν τοὺς Δημοκρατικούς∙ πάντως ὁ Ντόναλντ Τρὰμπ ἀπείλησε μὲ ἐπεισόδια, ἂν δὲν πάρει τὸ χρίσμα.