Οἱ Ἀθηναῖοι ἐθεωροῦντο ὡς μόνοι ἐκ τῶν Ἑλλήνων αὐτόχθονες, διότι δὲν εἶχαν κατακτηθεῖ ἀπ’ τοὺς Δωριεῖς μετὰ τὰ Τρωικά, οὔτε εἶχαν δεχθεῖ πολλοὺς ἄλλους ξένους∙ αὐτὸ τὸ ἀποδείκνυαν καὶ μὲ τὰ ὀνόματά τους ἴδια στὴν ἱστορία τους. «Μόνοις γὰρ ἡμῖν τῶν Ἑλλήνων τὴν αὐτὴν τροφὸν καὶ πατρίδα καὶ μητέρα καλέσαι προσήκει»∙ διότι μόνοι ἐμεῖς ἀπ’ τοὺς Ἕλληνες μποροῦμε νὰ καλέσουμε τὴν ἴδια γῆ τροφὸ καὶ πατρίδα καὶ μητέρα. «Καίτοι χρὴ τοὺς εὐλόγως μέγα φρονοῦντας καὶ περὶ τῆς ἡγεμονίας δικαίως ἀμφισβητοῦντας»∙ καίτοι πρέπει σὲ ὅσους εὐλόγως πιστεύουν στὴν δύναμή τους καὶ δικαίως ἀμφισβητοῦν τὴν ἡγεμονία τῶν ἄλλων. «Καὶ τῶν πατρίων πολλάκις μεμνημένους τοιαύτην τὴν ἀρχὴν τοῦ γένους ἔχοντας φαίνεσθαι»∙ καὶ ἐπικαλουμένους τὶς προγονικὲς παραδόσεις φαίνεται ὅτι διέπονται ἀπ’ αὐτὴν τὴν ἀρχὴ τοῦ γένους μας. Ἡ δύναμίς του ἀποδείχθηκε στοὺς Μηδικοὺς πολέμους καὶ ἀναγνωρίσθηκε ἀπ’ τοὺς ἄλλους Ἕλληνες.