Τὶς αἰτίες τῆς ἀνόδου τῶν Ἀθηνῶν σὲ ἡγέτιδα δύναμη τῶν Ἑλλήννων ἐξετάζει ὁ Ἰσοκράτης, μὲ σκοπὸ τὴν ἀνάδειξή της καὶ πάλι στὴνπαλαιά της ρώμη∙ ἐπιμένει στὴν παρουσίαση τῶν ἀρετῶν τῶν προγόνων τους, ἴσως καὶ ἔτσι φιλοτιμηθοῦν καὶ οἱ σύγχρονοί του. «Τὰ μὲν οὖν ἐξ ἀρχῆς ὑπάρξαντα καὶ παρὰ τῆς τύχης δωρηθέντα τηλικαῦθ’ ἡμῖν τὸ μέγεθός ἐστιν»∙ ἄλλα μὲν ὑπῆρχαν ἀπ’ τὴν ἀρχὴ καὶ ἀπ’ τὴν τύχη χαρισμένα σὲ ἐμᾶς ὅσα εἶναι στὸ σύνολο. «Ὅσων δὲ τοῖς ἄλλοις ἀγαθῶν αἴτιοι γεγόναμεν, οὕτως ἂν κάλλιστ’ ἐξετάσαιμεν»∙ ὅσα ὅμως ἀπ’ τὰ ἄλλα ἀγαθὰ εἴμαστε αἴτιοι γιὰ τὴν ἀπόκτησή τους, αὐτὰ θὰ τὰ ἐξετάσουμε ἀρκούντως. «Εἰ τόν τε χρόνον ἀπ’ ἀρχῆς καὶ τὰς πράξεις τὰς τῆς πόλεως ἐφεξῆς διέλθοιμεν»∙ ἐὰν ἀπ’ τὴν ἀρχὴ τῆς ἱστορίας καὶ ἀπ’ τὶς πρῶτες πράξεις τῆς πόλεως συστηματικὰ θὰ ἐξετάσουμε. Στὶς λεπτομέρειες τῆς πολιτικῆς πρακτικῆς ἐπιμένει.