Τὴν πόλωση μὲ τὸ Διεθνὲς Νομισματικὸ Ταμεῖο ἐπιλέγει ἡ κυβέρνηση, ὡς προκάλυμμα γιὰ τὴν ὁλοκλήρωση τῆς ἀξιολογήσεως καὶ δικαιολόγηση τῆς φοροκαταιγίδας της∙ ἡ 22α Ἀπριλίου εἶναι τὸ ὁρόσημο γιὰ τὴν ἔγκριση τῆς συμφωνίας ἀπ’ τὸ Γιούρογκρουπ καὶ τὴν ἐκταμίευση τῆς δόσεως, ἀφοῦ περιμένουν δύο δις εὐρὼ ὁμόλογα γιὰ ἐξόφληση. Ὁ Ναπολεοντίσκος γνωρίζει ὅτι οἱ πιθανότητες ψηφίσεως τῆς συμφωνίας στὴν Βουλὴ εἶναι ἐλάχιστες, ὅταν μάλιστα οἱ συγκρούσεις στὴν κυβέρνηση εἶναι κλιμακούμενες καὶ ἀδυνατεῖ νὰ συμφωνήσει μὲ τὸν ἀκροδεξιὸ συνέταιρό του∙ ἐπιλέγει καὶ πάλι τὴν παραπληροφόρηση καὶ τὴν προβολὴ φανταστικῶν ἐχθρῶν, μόνο ποὺ τώρα εἶναι τὸ Ταμεῖο, ἐνῶ ἐμφανίζεται ὡς καλὴ ἡ καγκελάριος. Ἡ ἀπήχηση στὰ στελέχη του εἶναι ἀρνητική, κανεὶς δὲν τὸν πιστεύει καὶ μόνο δυὸ τρεῖς βουλευτὲς ἐμφανίζονται στὰ τηλεπαράθυρα∙ ἡ ἐφαρμογὴ τῆς συμφωνίας μὲ τὴν Τουρκία ἀποτελεῖ παράδειγμα, ἡ θέσπιση τῶν μέτρων καθυστερεῖ λόγῳ ἀσυνεννοησίας.