Τὶς θεϊκὲς δωρεὲς πρὸς τὴν πόλιν τῶν Ἀθηνῶν μνημονεύει κατ’ ἀρχὰς ὁ Ἰσοκράτης εἰς τὸν «Πανηγυρικόν» του∙ ἐπιδιώκει νὰ ἐμπνεύσει θάρρος καὶ ἐλπίδα στοὺς συμπολῖτες του, ὥστε νὰ ἀξιοποιήσουν τὶς δυνατότητές τους, καθὼς εἶχε συσταθεῖ ἡ δεύτερη ἀθηναϊκὴ ἡγεμονία, ἔστω καὶ σὲ μικρὴ ἔκταση. «Πρῶτον μὲν τοίνυν, οὗ πρῶτον ἡ φύσις ἡμῶν ἐδεήθη, διὰ τῆς πόλεως τῆς ἡμετέρας ἐπορίσθη»∙ πρῶτον μὲν λοιπόν, ὅσων πρῶτα ἡ φύσις μᾶς προσέφερε, καὶ ἀπ’ τὴν πόλη μας ἐπορίσθησαν ὅλοι. «Καὶ γὰρ εἰ μυθώδης ὁ λόγος γέγονεν, ὅμως αὐτῷ καὶ νῦν ῥηθῆναι προσήκει»∙ διότι κι ἂν εἶναι μύθος ἡ ἱστορία, ὅμως πρέπει τώρα νὰ τὸν ἀναφέρουμε. «Δήμητρος γὰρ ἀφικομένης εἰς τὴν χώραν ὅτ’ ἐπλανήθη τῆς Κόρης ἁρπασθείσης»∙ διότι ὅταν ἔφθασε ἡ θεὰ Δήμητρα στὴν χώρα μας, ἀφοῦ εἶχε περιπλανηθεῖ ψάχνοντας τὴν ἁρπαχθεῖσα κόρη της Περσεφόνη. Ἀρχικὰ τὶς εὐλογίες τῆς θεᾶς ἐπικαλεῖται.