Ἡ συμφωνία Ἀγκέλας Μέρκελ καὶ Κριστὶν Λαγκάρντ, γιὰ παραμονὴ τοῦ Διεθνοῦς Νομισματικοῦ Ταμείου στὸ ἑλληνικὸ πρόγραμμα, ὄχι περικοπὴ τοῦ χρέους καὶ ταχεῖα ὁλοκλήρωση τῆς ἀξιολογήσεως, θέτει τὸ αὐστηρὸ πλαίσιο τῶν διαπραγματεύσεων μὲ τοὺς δανειστές∙ ἡ κυβέρνηση πρέπει νὰ τὸ ἀποδεχθεῖ, διαφορετικὰ ὁδηγούμαστε στὴν περυσινὴ διελκυστίνδα τὴν ὁποία δὲν εἶναι διατεθειμένοι νὰ δεχθοῦν οἱ Εὐρωπαῖοι καὶ οἱ Ἀμερικανοί. Στὸ ὑπουργεῖο εἶναι ἕτοιμοι γιὰ τὴν φοροκαταιγίδα 5,4 δις εὐρώ, ἀλλὰ στὸ Μέγαρο Μαξίμου τρέμουν τὶς ψηφοφορίες στὴν Βουλὴ καὶ τὴν βέβαιη καταψήφιση τῶν μέτρων∙ ὁ Ναπολεοντίσκος βλέπει τὴν παταγώδη ἀποτυχία τῆς τακτικῆς του συγκρούσεως μὲ τὸ Ταμεῖο, μὲ τὴν «βοήθεια» τῶν Εὐρωπαίων, καὶ δὲν ξέρει τί νὰ κάνει. Ἡ περίοδος ἀνοχῆς ἀπέναντί του ἔχει λήξει ἀπὸ καιρό, ἀπ’ τὴν στιγμὴ τῆς ὑπονομεύσεως τῆς εὐρωπαϊκῆς πολιτικῆς στὸ μεταναστευτικό. Γνωρίζουν ὅλοι τους τὴν μεταστροφὴ τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ πρὸς τὸν Κυριάκο Μητσοτάκη.