Τὸ ἀδιέξοδο εἶναι δεδομένο στὸ προσφυγικό, καθὼς ἡ κυβέρνηση ἐπιδίδεται σὲ κινήσεις ἐντυπωσιασμοῦ καὶ ἀποφεύγει τὴν λύση τοῦ προβλήματος∙ ἡ ἀποχώρηση τῶν ὀλίγων δεκάδων ἀκτιβιστῶν καὶ μεταναστῶν ἀπ’ τὴν γέφυρα Παλαιοκάστρου ἀποδείχθηκε χωρὶς σημασία, διότι στὸν Πειραιᾶ τοὺς μεταφέρουν ἀπὸ προκυμαία σὲ προκυμαία, στὴν Εἰδομένη οἱ κάτοικοι ἀγοράζουν ὅπλα καὶ παραμένουν ἀποκλεισμένες οἱ γραμμές, καὶ στὴν Χίο οἱ συγκρούσεις συνεχίζονται. Ὁ Ναπολεοντίσκος εἶναι χειροπόδαρα δεμένος ἀπ’ τοὺς ἀτλαντικοὺς κερδοσκόπους καὶ φοβᾶται γιὰ τὴν φυσική του ἐπιβίωση, ἂν ξεφύγει κατὰ τὸ ἐλάχιστο ἀπ’ τὶς ἐντολές τους∙ ἀλλὰ καὶ δὲν δύναται φύσει ἐκτελέσαι αὐτάς, διότι τοῦ ἔχει χάσει τὸν ἔλεγχο τῆς καταστάσεως, ὄχι μόνο στὸ προσφυγικό, παρὰ καὶ στὴν κυβέρνηση καὶ ἀκόμη περισσότερο στὴν χώρα. Ἡ πολιτικὴ ἀστάθεια ὁδηγεῖ νομοτελειακὰ σὲ ἔκρηξη, ἐὰν δὲν ἀναλάβει πρωτοβουλίες ὁ ἴδιος, δηλαδὴ νὰ ἀποχωρήσει καὶ νὰ στηρίξει μεταβατικὸ σχῆμα∙ δυσκολεύεται ὅμως πολύ.