Ὁ κίνδυνος ἐπιδημιῶν στοὺς καταυλισμοὺς αὐξάνεται μὲ τὴν ἄνοδο τῆς θερμοκρασίας καὶ ἡ κυβέρνηση βωλοδέρνει στὰ ἀδιέξοδά της, ἐνῶ οἱ Εὐρωπαῖοι ἐπιμένουν στὴν ἀνάγκη κανονικῆς συνεργασίας τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν∙ ἄλλωστε ὁ Φρανσουὰ Ὁλλὰντ ἔθεσε χθὲς στὸν πρωθυπουργὸ τὸ πρόβλημα τῆς τρομοκρατίας καὶ δὲν φάνηκε ἱκανοποιημένος ἀπ’ τὴν ἀπάντηση. Ὁ ἔλεγχος τῶν ἀκτιβιστῶν γίνεται κύρια προτεραιότης, ἀνεξαρτήτως τῆς ἐθνικότητός τους, εὐρωπαϊκῆς ἢ μή, καὶ οἱ ἐλάχιστες προσαγωγὲς τῶν ἀρχῶν θεωροῦνται καθαρὸς ἐμπαιγμὸς ἀπ’ τὴν Φρόντεξ∙ οἱ ἐξαρτήσεις τοῦ Ναπολεοντίσκου ἀπ’ τοὺς παρακρατικοὺς μηχανισμοὺς συζητοῦνται εὐρύτατα στοὺς διπλωματικοὺς κύκλους, ἐνῶ ἐμμέσως πλὴν σαφῶς τὸ συνδυάζουν μὲ τὴν ἀπροθυμία παρουσιάσεως τῶν ὅσων στοιχείων τοὺς ζητοῦν. Προέκτασή τους εἶναι ἡ συσχέτισή τους μὲ τὴν ἀξιολόγηση∙ διαθέτουν πολλὰ μέσα οἱ δανειστὲς γιὰ ἄσκηση πιέσεως. Οἱ ὑποκλοπὲς ἀποβαίνει τὸ μοιραῖο λάθος τοῦ πρωθυπουργοῦ, διότι γίνεται πλέον τὸ σημεῖο ἀναφορᾶς ὅλων τῶν σχέσεών μας.