Ἡ ἀτολμία τοῦ Ναπολεοντίσκου –χρησιμοποιώντας τὴν πιὸ ἀνάλαφρη διατύπωση- ὁδηγεῖ τὴν χώρα στὸν γκρεμὸ καὶ τὸν ἴδιον στὴν λογοδοσία∙ οἱ διαπραγματεύσεις ἀντιμετωπίζονται μὲ θυμηδία ἀπ’ τοὺς δανειστές, διότι εἶναι κακὴ ἀπομίμηση κακοῦ ἔργου, ὅταν καὶ ὁ ἁρμόδιος ὑπουργὸς δηλώνει ὅτι δὲν θὰ ψηφίσει τὴν συμφωνία. Πίσω ἀπὸ αὐτὰ κρύβονται δύο πράγματα, οἱ ἀσφυκτικὲς ἐξαρτήσεις τοῦ πρωθυπουργοῦ ἀπ’ τοὺς ἀτλαντικοὺς κερδοσκόπους καὶ τὰ τρομοκρατικὰ κυκλώματα, καὶ ἡ αὐτονόμηση τῶν κρατικοδίαιτων συριζαίων, ἐπειδὴ βλέπουν ὅτι χάνει ἡ κυβέρνηση τὴν ἐξουσία∙ τὸ πρῶτο ἐπιβεβαιώνεται ἀπὸ ὅλες τὶς πλευρές, ἐνῶ θεωρεῖται ἡ κυρία αἰτία τῆς σκληρᾶς στάσεως τῶν Εὐρωπαίων, διότι ἀκόμη δὲν ἔχουν πάρει ἀπαντήσεις γιὰ τὶς διασυνδέσεις κυβερνητικῶν στελεχῶν καὶ τρομοκρατῶν∙ τὸ δεύτερο ἐξηγεῖ τὴν στάση πολλῶν ὑπουργῶν ὄχι μόνο γιὰ καταψήφιση τῆς συμφωνίας, ἀναζητώντας τὴν πολιτική τους πορεία. Ὁ Ναπολεοντίσκος τὰ παρακολουθεῖ πλέον ὅλα ὡς θεατής, χωρὶς καμμία δυνατότητα ἀντιδράσεως.