Αἱ Ἀθῆναι ἦταν τὴν κλασικὴ ἐποχὴ τὸ οἰκονομικὸ καὶ ἐμπορικὸ κέντρο τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Μεσογείου∙ ὁ Πειραιᾶς ἦταν τὸ μεγαλύτερο λιμάνι της, ἀπὸ ὅπου περνοῦσαν τὰ ἐμπορεύματα πρὸς κάθε κατεύθυνση, ὅπως καὶ μεγάλο βιομηχανικὸ κέντρο γιὰ τὰ προϊόντα τῆς ἐποχῆς. «Ἐμπόριον γὰρ ἐν μέσῳ τῆς Ἑλλάδος τὸν Πειραιᾶ κατεκευάσατο»∙ διότι γιὰ τὸ ἐμπόριο ἔγινε ὁ Πειραιᾶς τὸ κέντρο τῆς Ἑλλάδος. «Τοσαύτην ἔχονθ’ ὑπερβολήν, ὥσθ’ ἃ παρὰ τῶν ἄλλων ἓν παρ’ ἑκάστων χαλεπόν ἐστι λαβεῖν»∙ τόσο περισσότερη ἔχει κίνηση, ὥστε ὅσα ἐμπορεύματα στὸ καθένα ἀπ’ τὰ ἄλλα λιμάνια δὲν εἶναι εὔκολο νὰ βρεῖς. «Ταῦθ’ ἅπαντα παρ’ αὐτῆς ῥάδιον εἶναι πορίσασθαι»∙ ὅλα αὐτὰ στὸ λιμάνι μας εἶναι εὔκολο νὰ τὰ προμηθευθεῖ κάποιος. Τὸ μεγάλο ἐμπόριο τῶν σιτηρῶν καὶ ἄλλων δημητριακῶν ἀπ’ τὸν Εὔξεινο Πόντο, διεξαγόταν μέσω τοῦ Πειραιῶς∙ ἄλλωστε οἱ ἑλληνικὲς ἀποικίες τῆς περιοχῆς ἀνῆκαν στὴν ἀθηναϊκὴ συμμαχία.