Τὸ κυβερνῶν κόμμα τῆς Τουρκίας ἐπέλεξε παμψηφεί, χωρὶς ἀντίπαλο, τὸν Μπανιλὶ Γκιλντιρὶμ ὡς νέο πρωθυπουργό, ὅπως εἶχε προταθεῖ ἀπ’ τὸν Ταχὶπ Ἐρντογάν∙ μάλιστα στὶς πρῶτες του δηλώσεις ὑπογράμμισε ὅτι ὑποστηρίζει τὴν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος καὶ τὴν μετατροπὴ τῆς χώρας σὲ προεδρικὴ δημοκρατία. Ὁ Σουλτάνος ἐκπαραθύρωσε τὸν Ἀχμὲντ Νταβίτογλου καὶ ἐπιβάλλει τὸν ἀπόλυτο ἔλεγχό του στὴν πολιτικὴ ζωή∙ ταυτοχρόνως ὅμως ἐπιδεινώνονται οἱ σχέσεις μὲ τὴν Εὐρώπη, καθὼς ὑπαναχωρεῖ στὴν ἐφαρμογὴ τῆς συμφωνίας γιὰ τὸ προσφυγικό, παρὰ τὴν διεθνῆ διάσκεψη στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τὶς πιέσεις τῶν Εὐρωπαίων. Ἡ συνάντηση μὲ τὴν Ἀγκέλα Μέρκελ δὲν ἀπέδωσε σχεδὸν τίποτε, ἐνῶ οἱ συνθῆκες στοὺς καταυλισμοὺς εἶναι ἀπάνθρωπες, ὅπως ἔχουν καταγγείλει ὅλες οἱ ἀνθρωπιστικὲς ὀργανώσεις∙ στὶς διεθνεῖς του σχέσεις χωλαίνει ὁ Τοῦρκος πρόεδρος.