Στὴν Γαλλία οἱ ἀπεργίες κλιμακώνονται, ἐνῶ ἐπεκτείνονται δυναμικὰ καὶ στὸ γειτονικὸ Βέλγιο∙ ἡ ἔλλειψη καυσίμων διευρύνεται, καθὼς παραμένουν ἀποκλεισμένα τὰ περισσότερα διυλιστήρια, ἐνῶ δὲν ἔχουν ἀποκλεισθεῖ ἀκόμη τὰ πυρηνικὰ ἐργοστάσια παραγωγῆς ἠλεκτρικῆς ἐνεργείας, παρ’ ὅλο ὅτι ἔχουν λάβει σχετικὰ ἀπόφραση τὰ συνδικάτα. Στὴν Βουλὴ ἡ συζήτηση συνεχίζεται, μὲ τὸν πρωθυπουργὸ νὰ ὑπόσχεται κάποιες τροποποιήσεις, ἀλλὰ ἡ ἀντιπολίτευση καὶ περισσότερο τὸ Κομμουνιστικὸ Κόμμα ποὺ ἐλέγχει τὰ ἀπεργοῦντα συνδικάτα, ἐπιμένει στὴν ἀπόσυρσή του∙ ἡ στιγμὴ εἶναι κρίσιμη, διότι ἄρχισαν νὰ ἐμφανίζονται οἱ πρῶτες ἐλλείψεις στὴν ἀγορά, ἐξ αἰτίας τῶν δυσκολιῶν στὴν μεταφορὰ τῶν ἀγαθῶν. Ὁ Φρανσουὰ Ὁλλἀντ ἀντιμετωπίζει τὴν χειρότερη κρίση στὴν τετραετία τῆς ἐξουσίας του, ἐπειδὴ κινδυνεύει μὲ πλήρη κατάρρευση τῆς δημοτικότητός του, ἐὰν ἀποτύχει καὶ στὴν κρίση αὐτή∙ τότε εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ ἀναγνωρίσει ἀπὸ τώρα ὅτι δὲν πρόκειται νὰ εἶναι ὑποψήφιος στὶς προεδρικὲς ἐκλογὲς τοῦ ἑπομένου ἔτους.