Σὲ πρότυπο τῆς εὐρωπαϊκῆς συναδελφώσεως ἀνέδειξαν χθὲς τὸ Βερντέν, ἡ Ἀγκέλα Μέρκελ καὶ ὁ Φρανσουὰ Ὁλλάντ, μὲ τὴν εὐκαιρία τῶν ἑκατὸ ἐτῶν ἀπ’ τὴν πιὸ αἱματηρὴ μάχη τοῦ Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου∙ ἡ τελετὴ ἦταν ἐντυπωσιακή, μὲ τοὺς ἐπισήμους καὶ ἑκατοντάδες νέους ἀπ’ τὶς δύο χῶρες νὰ παρακολουθοῦν ἀνάμεσα στὰ μνήματα, ἐνῶ ἔκλεισε μὲ τὸν ἐθνικὸ ὕμνο τῆς Εὐρώπης, τὴν ὡδὴ τῆς χαρᾶς τοῦ Λουδοβίκου φὸν Μπετόβεν. Ἔστω κι ἀπ’ τὴν τηλεόραση ἦταν συγκινητικὸ τὸ θέαμα τοῦ αἰσθήματος τῆς ἑνότητος διαχεομένου κυρίως στοὺς νέους, ἐνῶ μερικοὶ ἀπ’ αὐτοὺς τελοῦσαν ἁρμονικὲς χορευτικὲς ἐπιδείξεις μὲ κορδέλες∙ ἡ πολιτικὴ ἑνότης τῆς Εὐρώπης ἔκανε ἕνα μεγάλο βῆμα, σὲ περίοδο μάλιστα κρίσεως καὶ πολλῶν προβλημάτων. Ἡ συνοχὴ ὅμως τῶν λαῶν ἐμπεδώνεται συστηματικά.