Ἡ ψήφιση τῶν προαπαιτουμένων ἀποβαίνει ὁ κρίσιμος σκόπελος γιὰ τὴν κυβέρνηση, καθὼς ὁ ὑπουργὸς Οἰκονομικῶν ἰσχυρίζεται ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ περάσει τὰ περισσότερα, ἐνῶ ὁ Κλάους Ραίνγκλινγκ δηλώνει, ὅτι χωρὶς τὴν ἐκπλήρωσή τους δὲν γίνεται ἐκταμίευση∙ πληροφορίες ἀναφέρουν ὅτι ἑτοιμάζεται κατάθεση τοῦ σχετικοῦ νομοσχεδίου, ἀλλὰ πολλοὶ βουλευτὲς δὲν φαίνονται πρόθυμοι γιὰ ψήφισή του. Τὸ πρόβλημα ἐπιδεινώνεται, μὲ τὴν διεύρυνση τῆς ὑφέσεως στὸ 1,5% τὸ πρῶτο τρίμηνο καὶ τὴν κατάρρευση τῆς ἀνταγωνιστικότητος τῆς χώρας στὶς τελευταῖες θέσεις παγκοσμίως∙ οἱ ὑπουργοὶ παίζουν μὲ τὴν ἀγωνία τοῦ κόσμου, καθὼς μᾶς συμβουλεύουν ὅτι, «μποροῦμε νὰ ζήσουμε χωρὶς καφὲ καὶ τσιγάρο», ἀλλὰ τὰ αἴτια τῶν δηλώσεων αὐτῶν ἔχουν σημασία. Γνωρίζουν ὅτι ἀποβαίνουν εἰς βάρος τους καὶ μᾶλλον προετοιμάζονται γιὰ κάτι διαφορετικό, διότι εἶναι δεδομένο ὅτι δὲν ἀντέχουν ἄλλο τὴν κατακραυγὴ καὶ τοὺς προπηλακισμοὺς τοῦ κόσμου. Ἀπὸ αὔριο ἐπίσης οἱ ἀνατιμήσεις πλήττουν τοὺς πάντες.