Οἱ ἀντιδράσεις τῶν κυβερνητικῶν ἀπέναντι στὸ κίνημα «παραιτηθεῖτε» ἀποκαλύπτει τὴν κατάσταση ἀπογνώσεως τοῦ Μεγάρου Μαξίμου, διότι εἶναι γνωστὸ ἀπ’ τὴν ἑλληνικὴ ἱστορία, ὅτι ὅποιο πρᾶγμα ἀπαγορεύεται μὲ αὐταρχικὸ τρόπο συγκεντρώνει τὴν συμπάθεια τοῦ κόσμου∙ ὁ παιδοβούβαλος ἀκολουθεῖ τὴν μόνη τακτικὴ ποὺ γνωρίζει, τοῦ αὐταρχισμοῦ τῆς ἀριστερᾶς καὶ μόνο, «ὁ μὴ μεθ’ ἡμῶν καθ’ ἡμῶν». Ἀλλὰ τὸ παραμύθι τῆς ἀριστερᾶς δὲν ἔχει ἀπήχηση πλέον, ἢ μᾶλλον θεωρειται πιὸ βρώμικο ἀπὸ ἐκεῖνο τῆς δεξιᾶς∙ ὅταν σὲ μικρὴ πόλη, ὅπως ἡ Ἱεράπετρα, παίρνουν τοὺς Κρητικοὺς ὑπουργοὺς μὲ τὶς πέτρες, τότε φαντάζεται κανεὶς τί θὰ γίνει, ἂν ἐμφανισθοῦν σὲ ἄλλες περιοχές, ὅπου ἦταν μειοψηφία. Ὁ Ναπολεοντίσκος ἔχει προσβάλει τὸν Ἕλληνα στὸ φιλότιμό του, τοῦ εἶπε τόσα πολλὰ ψέμματα…