Ὁ πρωθυπουργὸς ἐμφανίσθηκε ἀπολογητικὸς στὴν Θεσσαλονίκη καὶ παρακλητικὸς στὴν συνέντευξη τύπου, ὅπως καὶ ὑποτονικὸς μέχρι κλαψιάρης στὴν ΔΕΘ, χωρὶς νὰ ἔχει τίποτε ἀπ’ τὸν παλιὸ ἑαυτό του, μὲ ἐξαίρεση τὰ πολλὰ ψέμματα∙ οἱ μεγάλες διαδηλώσεις τὸ τριήμερο καὶ ἡ μοναδικὴ γιὰ τὴν συμπρωτεύουσα ἀστυνομοκρατία συμπλήρωναν τὴν βεβαιότητα τῆς ὑπὸ διάλυση κυβερνήσεως καὶ τῶν πολιτικῶν ἐξελίξεων. Τὸ κακὸ ὅμως εἶναι ὅτι, τὰ ψεμματα δὲν ἔχουν ἀπήχηση, ἔστω κι ἂν ἡ ἐκπρόσωπός του δὲν ἔδωσε ἐρωτήσεις σὲ πραγματικὰ ἀντιπολιτευόμενα μέσα, παρὰ προτίμησε τὰ πολλὰ καὶ ἄχρωμα στὴν ὀξύτητά τους∙ ὁ Ναπολεοντίσκος θύμωσε μάλιστα ἀπὸ λίγες καυτὲς ἐρωτήσεις, ὅπως γιὰ τοὺς ἀνέργους δημοσιογράφους, λέγοντας ὅτι δὲν εἶναι οἱ μόνοι ἄνεργοι καὶ συνέχισε τὴν παραποίηση τῶν δημοσιονομικῶν στοιχείων, διότι γνώριζε ὅτι, δὲν θὰ ἔπαιρναν τὸν λόγο, ὅσοι δημοσιογράφοι θὰ τὸν διέψευδαν. Ἄλλωστε δὲν ἔπαιξε καὶ τὸ ἀντιγερμανικὸ χαρτί, παρ’ ὅλο ὅτι προκλήθηκε.