Ὡς ἀνώμαλη προσγείωση παρομοιάζεται ἡ ἐπιστροφὴ τοῦ Ναπολεοντίσκου στὴν Ἀθήνα μεθαύριο, μὲ τὴν κυβέρνηση πλήρως ἀποσυντονισμένη -ὄχι ὅτι εἶχε ποτὲ τὴν ἱκανότητα συντονισμοῦ, ἀλλὰ κάπως ἐπικοινωνοῦσαν οἱ ὑπουργοί της- τὸ κόμμα ἀποδιαλυμένο καὶ τὸ λαὸ σὲ κατάσταση ἐξεγέρσεως∙ ὁ ἔλεγχος τῆς καταστάσεως ἐμφανίζεται ἐξαιρετικὰ δύσκολος, ἂν ὄχι ἀδύνατος, διότι εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ δώσει ἄμεση λύση στὰ προβλήματα: γίνεται τὸ συνέδριο μὲ τοὺς τρεῖς κι ὁ κοῦκκος ἢ ἀναβάλεται καὶ μὲ ποιὰ πειστικὴ δικαιολογία; Θὰ στηρίξει τὸν διαγωνισμὸ γιὰ τὶς τηλεοπτικὲς ἄδειες; Πῶς θὰ ἀντιμετωπίσει τὸ πόρισμα γιὰ τὴν Τράπεζα Ἀττικῆς; Καὶ ἴσως τὸ χειρότερο στὰ ἐσωτερικά του, πῶς θὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπ’ τὸν πολυπράγμονα ἐργολάβο μὲ τὶς διασυνδέσεις του στὴν Σικελία; Ἡ ἐπόμενη ἑβδομάδα θὰ δείξει.