Ἡ Μονὴ Παντελεήμονος τοῦ Ἁγίου Ὄρους παρέμεινε τελικὰ ὑπὸ τὴν ρωσικὴ κλίμακα, διότι ἐξελέγη ἡγούμενός της ὁ Εὐλόγιος, Ρῶσος τὴν καταγωγὴ καὶ εὐνοούμενος τῆς Μόσχας∙ ὁ ἀντίπαλός του Οὐκρανὸς ἔχασε στὴν ψηφοφορία, παρ’ ὅλο ὅτι οἱ περισσότεροι μοναχοὶ εἶναι οὐκρανικῆς καταγωγῆς. Μέτρησε ὁπωσδήποτε ἡ ἐπιρροὴ τοῦ Κρεμλίνου, τὸ ὁποῖο δὲν ἤθελε, μὲ κανένα τρόπο νὰ χάσει τὴν πρόσβασή του στὴν Ἱερὴ πολιτεία, ὡς κύρια πρόσβασή της στὸν ὀρθόδοξο κόσμο∙ ἀπομένει ἡ ἐπικύρωσή της ἀπ’ τὴν Ἀθωνικὴ πολιτεία καὶ ἀπ’ τὸ Οἰκουμενικὸ πατριαρχεῖο, ἀλλὰ προβλέπεται ὅτι θὰ δοθεῖ, ἔστω κι ἂν οἱ σχέσεις τοῦ Φαναρίου μὲ τὸν πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας δὲν εἶναι καὶ πολὺ καλές. Ἡ Ρωσία δὲν κρύβει τὶς φιλοδοξίες της γιὰ ἡγετικὸ ρόλο στὴν παγκόσμια ὀρθόδοξη κοινότητα.