Ἡ πολιτικὴ ἀναμέτρηση προσλαμβάνει πλέον ἄλλες διαστάσεις, μετὰ τὶς ἀποκαλύψεις, γιὰ τὴν δραχμή, μὲ τὶς παρεμβάσεις Ποῦτιν καὶ Ὁλλὰντ καὶ τὴν ἐπιβεβαίωση τῆς πολιτικῆς αὐτῆς ἀπ’ τὸν τότε ὑπουργό∙ τὸ πρόβλημα ἔχει πολλὲς παραμέτρους, μὲ πρώτη, τὴν ἀποκατάσταση τοῦ κύρους τῆς χώρας στὸ ἐξωτερικό, ὡς ἀξιοπρεπὴς τουλάχιστον στὴν Εὐρωζώνη καὶ ἔμπιστος διεθνῶς∙ δεύτερη, ἡ διερεύνηση ὄχι μόνο τῶν καταγγελιῶν τοῦ Γιάννη Στουρνάρα, ὅτι δεκαετίες θὰ πληρώνουμε τὸν ἔλεγχο κεφαλαίων, ἀλλὰ καὶ τοῦ Χέρμαν Ρουπάι, ὅτι δεκάδες δις εὐρὼ στοίχισε ὁ Ναπολεοντίσκος. Ἡ εὐθύνη βαρύνει ἀποκλειστικὰ σχεδὸν τὸν Κυριάκο Μηστοτάκη, διότι αὐτὸς καλεῖται ἀποκαστῆσαι τὴν ἐμπιστοσύνη στὴν οἰκονομία καὶ διεθνῶς∙ ἤδη ἔχει ἀποδείξει στοὺς συνομιλητές του ὅτι ἔχει λόγο εὐθὺ καὶ εἰλικρινή, ἀλλὰ ἀπομένουν τὰ διαπιστευτήριά του, ὅτι ἐννοεῖ τὴν ἐκκαθάριση τοῦ κόπρου τοῦ Αὐγείου. Ἡ ἀνεξαρτησία τῆς δικαιοσύνης καὶ ἡ λογοδοσία ἀκολουθοῦν νομοτελειακά, ἐκφράζονται ὡς προσωπικὴ δέσμευση.