Ἡ ἀναβολὴ τῆς λήψεως ἀποφάσεως ἀπ’ τὸ Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας, στὴν δεύτερη συνεδρίαση τῆς Ὁλομελείας του γιὰ τὸ θέμα τῶν τηλεοπτικῶν ἀδειῶν, ἀποκαλύπτει τὸ συσχετισμὸ δυνάμεων στὸ ἐσωτερικό του∙ ὁ πρόεδρός του καὶ ταυτιζόμενος μὲ τὶς κυβερνητικὲς θέσεις εἶχε ἀναβάλει τὴν πρώτη φορὰ πάλι τὴν συνεδρίαση πρὸ εἰκοασημέρου περίπου καὶ τώρα τὸ ἐπαναλαμβάνει γιὰ δεύτερη φορά, διότι διαπίστωσε, ὅτι ἡ πλειοψηφία θὰ καταψήφιζε τὴν εἰσήγηση γιὰ ἀπόρριψη τῶν προσφυγῶν γιὰ τυπικοὺς λόγους. Ὁπότε θὰ εἰσερχόνταν στὴν οὐσία τοῦ θέματος καὶ θὰ χαρακτήριζε τὸ νομοσχέδιο ὡς ἀντισυνταγματικό, κάτι ποὺ θὰ ἀπέβαινε κόλαφος γιὰ τὴν κυβέρνηση∙ τὸ πρόβλημα ὅμως εἶναι ὅτι ἐξοργίζει ἔτσι χειρότερα καὶ τοὺς ἐπαμφροτερίζοντας δικαστάς.