Οἱ ἀποκαλύψεις τοῦ Γάλλου προέδρου, μέσῳ τοῦ βιβλίου του, γιὰ τὴν ἐκμυστήρευση τοῦ Ρώσου ὁμολόγου του, ὅτι τοῦ ζήτησε ὁ Ναπολεοντίσκος τὴν ἐκτύπωση δραχμῶν, ἔπεσαν ὡς καταπέλτης στὸ κεφάλι του, ἐνῶ καὶ οἱ Ἀμερικανοὶ ἄφηναν τὴν διαρροὴ ἠλεκτρονικῶν μηνυμάτων∙ αἰφνιδίως ἐμφανίζεται ὡς ὁ παρίας τῆς διεθνοῦς πολιτικῆς καὶ χωρὶς καμμία ἀπήχηση στὴν Εὐρώπη, ὅταν ἐκτοξεύει τὸ πάρθιον βέλος ὁ ἐμφανιζόμενος ὡς στενός του φίλος Φρανσουὰ Ὁλλάντ. Φαίνεται ὅτι οἱ συζητήσεις γιὰ τὸ πρόσωπό του εἶναι πολλὲς καὶ σὲ πολλαπλὰ ἐπίπεδα στὴν διεθνῆ σκηνή∙ πέραν τοῦ οἰκονομικοῦ προβλήματος καὶ τοῦ προσφυγικοῦ, τὰ ὁποῖα θεωροῦνται ὡς καθαρὰ πρσωπικό του ἐπίτευγμα -ὅπως τὸ ἐπιβεβαίωσε καὶ ὁ πρῶτος ὑπουργός του Οἰκονομικῶν-, χαρακτηρίζεται πλέον καὶ ὡς ἐπικίνδυνος γιὰ τὴν διεθνῆ εἰρήνη καὶ ἀσφάλεια. Αὐτὸ τὸ μήνυμα ἔστειλε ὁ Γάλλος πρόεδρος καὶ ἐξηγεῖ ὅτι ὁ Ρῶσος ὁμόλογός του τοῦ ζήτησε τὴν προσωπική του παρέμβαση, γιὰ τὴν ἀποτροπὴ προκλήσεως ἀναταραχῆς στὴν Βαλκανική∙ οὐδεὶς τὴν ἤθελε καὶ τὴν θέλει ἀκόμη, καὶ ὅλοι οἱ μεγάλοι προσπαθοῦν ἐπὶ διετία σχεδὸν νὰ τὴν ἀποτρέψουν. Τὸ πολιτικὸ ἐρώτημα εἶναι ἕνα, γιατὶ ὁ Φρανσουὰ Ὁλλὰνε ἐπέλεξε αὐτὴν τὴν στιγμὴ γιὰ τὴν χαριστικὴ βολὴ στὸν προστατευόμενο μέχρις προχθὲς ἑταῖρο του; Ἔρχεται σύντομα ἡ ἀπάντηση.

Ἡ ἀγωνία καὶ ὁ πανικὸς στὶς ὁμιλίες του στὸ συνέδριο, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀδυναμία ἐλέγχου του, φαίνεται ὅτι προέρχονται τόσο ἀπὸ τὶς διεθνεῖς πιέσεις ὅσο καὶ ἀπ’ τὶς ἐσωκομματικές∙ οἱ Εὐρωπαῖοι πρῶτα, ἀλλὰ καὶ οἱ ἄλλοι μεγάλοι, ἔχουν διαπιστώσει τὴν ἀπροθυμία τουλάχιστον τῆς κυβερνήσεως στὴν συνεργασία της μαζί τους γιὰ τὸ προσφυγικὸ καὶ τὴν ἀποστροφή της γιὰ τὸ τρομοκρατικό, ὅποτε κι ἂν τὸ θέτουν, ἐνῶ ἀρνεῖται συστηματικὰ στὴν ὑποβολὴ πρὸς τὴν Ἑνιαία Ἀρχὴ Ἐσωτερικῆς Ἀσφάλειας τῶν σχετικῶν στοιχείων. Σὲ αὐτὰ προστίθενται καὶ οἱ ἀνοικτὲς παρεμβάσεις στὴν δικαιοσύνη, μὲ τὴν ἀπροκάλυπτη κατάλυση τῆς διακρίσεως τῶν ἐξουσιῶν∙ οἱ παρεμβάσεις αὐτὲς μελατῶνται συστηματικὰ στὶς Βρυξέλλες καὶ στὶς ἄλλες πρωτεύουσες, ἐνῶ εἶναι γνωστὲς οἱ ἐπιφυλάξεις τους γιὰ τὴν νομιμότητα τοῦ δημοψηφίσματος, τὸ ὁποῖο μάλιστα τὸ Συμβούλιο τῆς Εὐρώπης, τὸ κύριο ὄργανο γιὰ τὴν ἀξιολόγησή του, τὸ εἶχε χαρακτηρίσει παράνομο καὶ παραβιάζοντα τὶς ἀρχὲς τῆς ἐλευθέρας ἐκφράσεως τῶν πολιτῶν. Οἱ τωρινὲς παρεμβάσεις θεωροῦνται ἀδιανόητες σὲ κάθε χώρα, ὁ πρωθυπουργὸς νὰ συζητάει μὲ τοὺς προέδρους τῶν Ἀνωτάτων Δικαστηρίων τὰ μισθολογικά τους, διότι αὐτὸ ἀποτελεῖ συναλλαγὴ καὶ ἑπομένως ἄμεση παρέμβαση στὴν λειτουργία τῆς δικαιοσύνης∙ ἡ ὑπόθεση εἶναι ἀπὸ ἐκεῖνες ποὺ δὲν προσπερνῶνται, ἀλλὰ ἀντιθέτως διατηροῦνται ὡς τεκμήριο τῆς δημοκρατικότητος τῶν ἡγετῶν. Ὁ Ναπολεοντίσκος θὰ τὴν βρίσκει μπροστά του σὲ κάθε του βῆμα.

Ἡ σύμπτωση τῶν δύο ὑποθέσεων μὲ τὸ συνέδριο τοῦ ΣΥΡΙΖΑ μᾶλλον δὲν εἶναι τυχαῖα∙ ἡ κυβέρνηση πιστεύει ὅτι ἡ προπογάνδα κατὰ τῆς διαπλοκῆς εἶναι τὸ τελευταῖο της χαρτὶ καὶ ἔπαιξε σὲ αὐτὸ στὸ συνέδριο, ὅπως τὸ εἶχε χρησιμοποιήσει καὶ προσυνεδριακά, ἀλλὰ βγῆκε εἰς βάρος της. Οἱ περισσότεροι ἐκλεκτοὶ τοῦ Ναπολεοντίσκου δὲν ἐξελέγησαν σύνεδροι, καὶ ὁ φόβος γιὰ ἀποδοκιμασίες στὴν πρώτη ὁμιλία του ἦταν διάχυτος, ὅπως φάνηκε ἀπ’ τὴν προκλητικὴ παρουσία ἀστυνομικῶν κατὰ τὴν ἐκφώνησή της, ὅπως δὲν συνέβαινε οὔτε στὶς ὁμιλίες του Στάλιν∙ ὁ κίνδυνος ἀπετράπη μερικῶς, διότι καὶ ἀποδοκιμασίες ὑπῆρξαν καὶ φέιγ βολλὰν ἐρίφθησαν καὶ παγερὸ ἦταν τὸ ἀκροατήριο, ἐνῶ ἡ κριτικὴ εὐθέως ἐναντίον του ἦταν ἄμεση καὶ ἀπὸ πολλούς, μέχρι καὶ οἱ συνομιλητὲς τῶν τρομοκρατῶν ἐπανεμφανίσθηκαν, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ὑποστηρικτές τους. Ἡ παρέμβασή του γιὰ ἀλλαγὴ προηγουμένης ἀποφάσεως –γιὰ περιορισμὸ στὸ 25% τῶν μελῶν τῆς Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς γιὰ βουλευτὲς καὶ κυβερνητικούς-, ἔγινε δεκτή, ἀλλὰ μὲ ἔντονη δυσφορὶα ἀπὸ πολλούς∙ ἡ μετάβασή του στὸν ἐξώστη τῆς νεολαίας, δηλαδὴ μερικὲς δεκάδες νεαροὶ ποὺ ἦταν καὶ αὐτοὶ ἀδιαφοροι ἀπέναντί του, ὅπως δείχνουν οἱ φωτογραφίες, ἀπέβλεπε στὸ νὰ καλύψει τὴν πλήρη ἀπουσία τους στὴν πρωτολογία του. Τὸ κόμμα δὲν ἀναβιώνει, ἐξομολογοῦνταν οἱ παλιοὶ σύνεδροι, διότι μὲ ἀστυνομικοὺς δὲν γίνεται κόμμα.

Τὸ ἀδιέξοδο στὴν οἰκονομία ἀποβαίνει χειρότερο πρόβλημα, διότι κατατρομοκράτησαν τὸν κόσμο, μὲ τὶς ἀπειλὲς κατὰ τῆς φοροδιαφυγῆς, ἀλλὰ ἔπεσαν στὴν παγίδα τῆς ἀπονεκρώσεως τῆς ἀγορᾶς, ἐνῶ ἡ ἀναστολὴ τῶν πλειστηριασμῶν ἦρθε πολὺ ἀργὰ γιὰ νὰ ἁπαλύνει τὴν κατακραυγὴ τοῦ λαοῦ∙ οἱ οἰκογένειες βλέπουν τὸν φετεινὸ χειμῶνα χειρότερο ἀπὸ κάθε προηγούμενο, μὲ τὸ πετρέλαιο στὰ ὕψη, τὸ ἐπίδομα ἀνύπαρκτο καὶ τὶς συντάξεις καὶ τοὺς μισθοὺς ψαλιδισμένους. Οἱ γιαγιάδες θυμοῦνται τὴν περίοδο τῆς κατοχῆς, ἀλλὰ λένε, «τότε εἴχαμε καὶ τὶς κοτοῦλες μας!» Οἱ οἰκογένειες δὲν ἔχουν νὰ ἐπιβιώσουν καὶ τὸ δείχνει ὁ κόσμος ὅτι εἶναι σὲ κατάσταση ἐξεγέρσεως, μὲ τὶς διαδηλώσεις καθημερινές∙ οἱ ἀστυνομικοὶ καὶ τὰ ΜΑΤ δὲν ἐμφανίζουν πλέον ἰδεάζοντα ζῆλο γιὰ νὰ τὶς συγκρατοῦν, ὁπότε κανεὶς δὲν ξέρει τί θὰ γίνει. Οἱ κομματικοί, ὅπως αὐτοαποκαλοῦνται ἀλλὰ καλύτερα οἱ ἐξαρτώμενοι ἀπ’ τοὺς ἀτλαντικοὺς κερδοσκόπους, ἐμφανίσθηκαν ἀνυποχώρητοι στὸ συνέδριο καὶ ἀπρόθυμοι νὰ ἐγκαταλείψουν τοὺς θώκους τους, ὁπότε ἀνάκαμψη τῆς οἰκονομίας δὲν διαγράφεται στὸν ὁρίζοντα∙ οἱ κομματικοὶ ἐπιδιώκουν τὴν πλήρη ἀποδιάλυση τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας, ὥστε νὰ τὴν παραδώσουν, ὅπως τὸ ὑποσχέθηκαν στοὺς κερδοσκόπους, ὅπως ἔκαναν καὶ μὲ τὴν ἀνακεφαλαιοποίηση τῶν τραπεζῶν κι ἔχασε ἡ χώρα τουλάχιστον 45 δις εὐρώ. Ἀπ’ τὴν ἄλλη, ἡ ἐξαφάνιση τῆς διεθνοῦς ἐμπιστοσύνης τοῦ Ναπολεοντίσκου εἶναι τὸ χειρότερο ἐμπόδιο.

Ὁ φόβος τῶν ραγδαίων πολιτικῶν ἐξελίξεων τοῦ ἔχει γίνει ἐφιάλτης πλέον, γι΄ αὐτὸ καὶ προσπάθησε νὰ συγκρατήσει ὑπὸ τὴν σκέπη του τοὺς βουλευτές, μὲ τὴν ἐκλογή τους στὴν Κεντρικὴ Ἐπιτροπή∙ κατὰ τὸν σχεδιασμό του ὑποχρεωτικὰ πρέπει νὰ κάνει ἀνασχηματισμό, διότι τὸν ἔχει ὑποσχεθεῖ, ἐνῶ τὸ βλέπει ὅτι δὲν σώζεται μὲ τίποτε, ἀλλά, «ὁ πνιγμένος ἀπ’ τὰ μαλλιά του πιάνεται». Οἱ δημοσκοπήσεις καταγράφουν τὸν καταποντισμό του, μὲ τὶς καλύτερες γι’ αὐτὸν νὰ μειώνουν τὴν διαφορὰ στὶς δύο δεκάδες μονάδες, ἐνῶ ὅλοι οἱ σοβαροὶ ἀναλυτὲς τοῦ ζητοῦν ταχύτατη προσφυγὴ στὶς κάλπες, ἂν θέλει νὰ διατηρήσει τὴν δεύτερη θέση, διότι διαφορετικά, τοῦ ἐπισημαίνουν, πάει γιὰ τὰ ἱστορικά του ποσοστά∙ οἱ ἀποφάσεις ὅμως εἶναι δύσκολες, καὶ λόγῳ χαρακτῆρος, ἐπειδὴ δειλὸς καὶ ἄβουλος, καὶ λόγῳ συγκυρίας. Οἱ ἀποκαλύψεις Ὁλλὰντ συμπληρώνουν τὴν ἐπιβεβαίωση τοῦ πρώτου ὑπουργοῦ του Οἰκονομικῶν, ὅτι ἦταν κυβερνητικὴ ἐπιλογή, «ἡ ὁμολογία ὅτι εἴμαστε πτωχευμένη χώρα»∙ οἱ πολιτικὲς καὶ ποινικὲς εὐθύνες εἶναι αὐτονόητες, ὄχι μόνο στὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ καὶ στὴν Εὐρωζώνη. Ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης εἶναι σαφέστατος, «οἱ εὐθύνες θὰ ἀποδοθοῦν» καὶ γιὰ τὸ πρῶτο ἑξάμηνο καὶ γιὰ τὴν ἀνακεφαλαιοποίηση τῶν τραπεζῶν καὶ γιὰ τὴν κατάλυση τῆς διακρίσεως τῶν ἐξουσιῶν∙ τώρα προστίθεται καὶ ἡ ἀπόπειρα ἀποσταθεροποιήσεως τῶν Βαλκανίων. Ἦταν δική του ἐπιλογὴ ἢ τῶν ἀτλαντικῶν κερδοσκόπων; Ἴδομεν λίαν προσεχῶς.