Ὁ Ναπολεοντίσκος ἔχει δείξει ἀπὸ καιρὸ ὅτι ἐπιλέγει, γιὰ τὸ χρέος, τὴν ἀνοικτὴ συγκρουσιακὴ πορεία μὲ τὴν Εὐρωζώνη μὲ σκοπὸ τὴν ἡρωική του ἔξοδο∙ οἱ Εὐρωπαῖοι τὸ γνωρίζουν καὶ λαμβάνουν ἐγκαίρως τὰ μέτρα τους, ὅπως ἔδειξε ἡ ὑπόθεση τῆς δραχμῆς. Τὸ Βερολίνο, ὡς ταμίας της, ἀκολουθεῖ σκληρὴ στάση καὶ ἐπιμένει στὴν ὁλοκλήρωση ὅλων τῶν μεταρρυθμίσεων, κάτι ἀδύνατο γιὰ τὴν κυβέρνηση, καὶ συζήτηση τοῦ χρέους τὸ 2019, ἐνῶ οὔτε τὸ Παρίσι δὲν συμπαρίσταται πλέον στὸν «ἀριστερὸ» πρωθυπουργό∙ οἱ Βρυξέλλες ἀκολουθοῦν τὴν μεσαία γραμμὴ δι’ εὐνοήτους λόγους, καθὼς γνωρίζουν ὅτι τὸ χρέος εἶναι ἀποκλειστικὰ εὐθύνη τῶν ἐθνικῶν κυβερνήσεων, διότι αὐτὲς πληρώνουν. Ὁ Ναπολεοντίσκος πρέπει νὰ προσαρμοσθεῖ στὴν σκληρὴ πραγματικότητα, ὁπότε μοναδικὴ λύση τοῦ ἀπομένει ἡ φυγή.