Τὴν πόλωση ἐπιδιώκει στὸ βάθος ὁ Ναπολεοντίσκος, γιὰ ἡρωικὴ ἔξοδο, μὲ τὶς συζητήσεις του γιὰ τὸ χρέος στὶς Βρυξέλλες ἀπὸ σήμερα∙ γνωρίζει ὅτι, ἡ εὐθεῖα ἀπομείωσή του εἶναι ἀδύνατη, γιὰ λόγους συμβατικούς, δὲν ἐγκρίνεται ἀπ’ τὰ ἐθνικὰ Κοινοβούλια καὶ πολιτικούς, δὲν ἔχουν διάθεση νὰ αὐτοκτονήσουν οἱ ἡγέτες τους, ἀπέναντι στοὺς ὀργισμένους λαούς τους∙ ταυτοχρόνως ὅμως ἰσχύουν καὶ οἱ οἰκονομικοὶ λόγοι, μὲ τὴν ἀδυναμία τῆς κυβερνήσεως νὰ προωθήσει τὶς μεταρρυθμίσεις καὶ νὰ ἀποκαταστήσει τὴν ἐμπιστοσύνη∙ ἐπιβεβαιώνουν ἐμπράκτως τὴν ἔντονη ἀντίθεσή τους πολλοὶ ὑπουργοί, ἐνισχυμένοι μάλιστα ἀπ’ τὸ συνέδριο, ἀλλὰ καὶ τοποθετοῦν τὸν πρωθυπουργό τους «ἐκτὸς» ἐξουσίας. Αὐτὰ εἶναι γνωστά, στὴν Εὐρώπη καὶ στὴν Ἀμερική -ἂν ἔρθει τελικὰ ὁ Μπάρακ Ὀμπάμα;-, ἀλλὰ παραβλέπονται ἀπ’ τὴν διαπλοκή. Ἕνας εἶναι ὁ λόγος, ἡ δημιουργία κλίματος πολώσεως γιὰ τὴν διευκόλυνσή του στὶς πολιτικὲς ἐξελίξεις. Μάταιος κόπος, καθὼς πῆρε τὴν κατηφόρα.