Ὁ Ἀλλαὶν Ζυππὲ στὴ Γαλλία προηγεῖται, ὅπως δείχνουν οἱ δημοσκοπήσεις, στὶς προτιμήσεις τῶν συμπατριωτῶν του γιὰ τὶς προεδρικὲς ἐκλογὲς τοῦ Μαΐου∙ ὁ Νικολὰ Σαρκοζὺ ἀκολουθεῖ, ἀλλὰ σὲ ἀπόσταση, ἐνῶ στοὺς Σοσιαλιστὲς ὁ Φρανσουὰ Ὁλλὰντ ἔχει κατακρημνισθεῖ καὶ ἐλάχιστοι πιστέυουν, ὅτι θὰ τολμήσει νέα ὑποψηφιότητα. Ἡ πλειοψηφία τοῦ γαλλικοῦ λαοῦ ἔχει ἀπογοητευθεῖ πλήρως ἀπ’ τὴν ἀριστερὴ κυβέρνηση, ἀλλὰ καὶ δὲν ἐπιστρέφει στὴν παραδοσιακὴ δεξιά, παρὰ τὴν ἀνοδο τοῦ Ἐθνικοῦ Μετώπου∙ θεωροῦν τὴν ἐκλογὴ στὸ ἀνώτατο ἀξίωμα τοῦ ἔμπειρου πολιτικοῦ, ὡς ἀναγκαία προϋπόθεση γιὰ τὴν ἀνάδειξη νέας γενιᾶς πολιτικῶν, χειραφετημένων ἀπ’ τὶς παλιὲς ἀντιδικίες δεξιᾶς καὶ ἀριστερᾶς. Ἀπομένει ἡ ἐπιβεβαίωση τῆς τάσεως αὐτῆς στὴν κάλπη, ὁπότε ἀνοίγει ἄλλος δρόμος γιὰ τὴν πολιτικὴ ζωὴ τῆς Εὐρώπης∙ οἱ διεργασίες ἐπεκτείνονται παντοῦ.