Οἱ Ἕλληνες, κατὰ τὴν διάρκεια τῶν Μηδικῶν πολέμων, εἶχαν ἐπιδείξει μοναδικὴ αὐταπάρνηση καὶ ἡρωισμὸ ἀπέναντι στοὺς πολλαπλάσιους εἰσβολεῖς∙ ὑπῆρξαν καὶ πόλεις ποὺ εἶχαν μηδίσει, ἐπειδὴ δὲν ἦταν δυνατὴ ἡ ἄμυνα τῆς Ἑλλάδος πρὶν ἀπ’ τὰ δικά τους σύνορα, ἀλλὰ ἔφερον ἐς ἀεὶ τὸ ἄγος τῆς ἐνδοτικῆς στάσεως τῶν προγόνων τους. «Καὶ τὰς ἑταιρείας συνῆγον οὐχ ὑπὲρ τῶν ἰδίων συμφερόντων, ἀλλ’ ἐπὶ τῇ τοῦ πλήθους ὠφελείᾳ»∙ καὶ ὀργάνωναν τὶς ἑταιρεῖες, τὰ κόμματα, ὄχι ὑπὲρ τῶν δικῶν τους συμφερόντων, ἀλλὰ ὑπὲρ τῆς ὠφελείας τοῦ πλήθους. «Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ τὰ τῶν ἄλλων διῴκουν, θεραπεύοντες ἀλλ’ οὐχ ὑβρίζοντες τοὺς Ἕλληνας»∙ μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ρύθμιζαν καὶ τὰ ἄλλα πράγματα, τακτοποιώντας τα καὶ ὄχι προσβάλλοντας τοὺς Ἕλληνες. «Καὶ στρατηγικῶς οἰόμενοι δεῖν ἀλλὰ μὴ τυραννεῖν αὐτῶν»∙ καὶ ὅπως χρειάζονταν γιὰ τὶς στρατηγικὲς ἀνάγκες καὶ νὰ μὴν τοὺς καταδυναστεύουν. Ἡ ἰσοτιμία ὅλων…