Ἡ ἀνυστερόβουλη καὶ αὐθόρμητη σύμπραξη ὅλων τῶν Ἑλλήνων κατὰ τοὺς Μηδικοὺς πολέμους τοὺς ἐπέτρεψε στὴν ἀνάδειξη τῆς ἀνδρείας καὶ τῆς αὐτοθυσίας τους∙ εἶχαν δεχθεῖ οἱ πολῖτες, ὡς ὁπλῖτες καὶ ναῦτες, καὶ οἱ οἰκογένειές τους, γυναῖκες καὶ ἡλικιωμένοι, τὴν ὁλόψυχη ἔνταξή τους στὴν πολεμικὴ προσπάθεια καὶ στὴν ἀπελευθέρωση τῶν ἑλληνικῶν νησιῶν καὶ τῶν πόλεων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας στὴν συνέχεια. «Καὶ μᾶλλον ἐπιθυμοῦντες ἡγεμόνες ἢ δεσπόται προσαγορεύεσθαι καὶ σωτῆρες ἀλλὰ μὴ λυμεῶνες ἀποκαλεῖσθαι»∙ καὶ περισσότερο ἐπιθυμοῦσαν προσαγορεύεσθαι ἡγεμόνες παρὰ δεσπότες καὶ σωτῆρες καὶ ὄχι καταστροφεῖς ἀποκαλεῖσθαι. «Τῷ ποιεῖν εὖ προσαγόμενοι τὰς πόλεις, ἀλλ’ οὐ βίᾳ καταστρεφόμενοι, πιστότεροι μὲν τοῖς λόγοις ἢ νῦν τοῖς ὅρκοις χρώμενοι»∙ μὲ τὴν καλὴ συμπεριφορά τους συμφωνοῦσαν μὲ τὶςπόλεις, ἀλλὰ ὄχι μὲ τὴν βία καταστρέφοντας αὐτές, καὶ πιστότεροι στοὺς λόγους τους παρὰ τώρα στοὺς ὅρκους τους. Τὴν ἔκπτωση τῆς πολιτικῆς πρακτικῆς τῶν συμπολιτῶν του ἐπισημαίνει.