Στὸ Ὑπουργικὸ Συμβούλιο ὁ Ναπολεοντίσκος, παρὰ τὴν 24ωρη ψυχολογικὴ προετοιμασία του, ἐμφανίσθηκε κατηφής, ἀπογοητευμένος καὶ ἐμφανῶς πολύδακρις, μὲ τοὺς ὑπουργούς του νὰ τὸν ἀντικρύζουν μὲ βλέμμα κενὸ καὶ παγωμένο, σὰν νὰ μὴν καταλάβαιναν τί τοὺς ἔλεγε∙ τοὺς ζήτησε νὰ δουλεύουν μέρα νύχτα, γιὰ νὰ κλείσουν σὲ ἕνα μῆνα τὴν δεύτερη ἀξιολόγηση, ἀλλὰ ἴσως γι’ αὐτὸ τοὺς ἔδωσε 48ωρη ἄδεια προκαταβολικά, μὴν ἔχουν παράπονο. Μὲ τὴν ἀνακύκλωση τῆς ψευδολογίας καὶ τὶς ἀνύπαρκτες ἐπιτυχίες, ὅπως ὅτι δουλεύει τὸ νοσηλευτικὸ σύστημα, δὲν πείθεται κανείς∙ στὴν πράξη ἀποκάλυψε τὴν ἐνδόμυχη ἀγωνία του, διότι διαισθάνεται -ἐπειδὴ τὸ νὰ γνωρίζει εἶναι δύσκολο, ὅταν εἶναι τόσο ἀγράμματος καὶ ἀνιστόρητος-, ὅτι ἡ κυβέρνηση εἶναι θνησιγενὴς καὶ στὴν πρώτη ἀτυχία τινάζεται στὸν ἀέρα. Ἄλλωστε, τὸν τελευταῖο καιρό, ὅ,τι κι ἂν πιάνει στὰ χέρια του τοῦ γίνεται καυτὸ κάρβουνο∙ ἔχει κατακαεῖ καὶ δὲν σώζεται μὲ τίποτε.