Ἡ νίκη τοῦ Ντόναλντ Τρὰμπ ἀποδίδεται στὴν ἀντίδραση τῆς μεσαίας τάξης τῶν Ἀμερικανῶν, ἀπέναντι στὴν ἀποτυχία τοῦ Μπάρακ Ὀμπάμα καὶ στὶς συνεχεῖς ταπεινώσεις τῆς κοσμοκράτειρας στοὺς πολέμους της τὰ τελευταῖα 45 χρόνια∙ ἡ ἀνάδειξή του σημαίνει ἐπιστροφὴ στὸν ἀπομονωτισμό, ἀλλὰ καὶ συναίνεση καὶ συνδιαλλαγὴ στὰ μεγάλα διεθνῆ προβλήματα. Ἄλλωστε προεκλογικὰ εἶχε ὑποσχεθεῖ διάλογο μὲ τὴν Ρωσία καὶ ἀναζήτηση κοινῆς λύσεως στὴν Συρία καὶ στὸ Ἰράκ∙ φυσικὰ ἡ ἀπόσταση, ἀπ’ τὰ προεκλογικὰ μέχρι τὴν ἄσκηση τῆς πολιτικῆς, εἶναι μεγάλη, ἀλλὰ ἐμφανίσθηκε συγκαταβατικὸς στὶς πρῶτες δηλώσεις του. Οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες γυρίζουν σελίδα καὶ στρέφονται στὸν ἑαυτό τους, μετὰ ἀπὸ 75 χρόνια ἀπ’ τὸ Πὲρλ Χάρμπορ∙ τὸ ἐκκεντρικό του ὕφος παρέμεινε μὲ ἀρκετὴ ὑπεροψία καὶ μέθη, ἐπειδὴ ἡ νίκη του ἦταν ἀπροσδόκητη. Στὴν Ἀμερική, οἱ διανοούμενοι, τὰ τηλεοπτικὰ μέσα, οἱ οἰκονομικοὶ παράγοντες ὑπέστησαν συντριβή∙ ἡ εἰκονικὴ πραγματικότης ἀποδείχθηκε πλήρως εἰκονική.