Ἡ μάχη παρὰ τὸ Θετίδειον ἦταν σὲ πλήρη ἐξέλιξη, καθὼς τὸ θηβαϊκὸ ἱππικὸ εἶχε καταδιώξει ἐκεῖνο τοῦ τυράννου, ἀλλὰ τὸ πεζικὸ ὑστεροῦσε στὴν κατάληψη τῶν λόφων• ὁ Πελοπίδας ἀνακάλεσε τὸ ἱππικὸ κι ἄρχισε νέα ἐπίθεση στοὺς λόφους. «Καὶ αὐτὸς συνέμιξε δρόμῳ τοῖς περὶ τοὺς λόφους μαχομένοις εὐθὺς τὴν ἀσπίδα λαβών»• κι αὐτὸς συμμετεῖχε τρέχοντας μὲ τοὺς μαχομένους στὸ λόφο παίρνοντας ἀμέσως τὴν ἀσπίδα του. «Καὶ διὰ τῶν ὄπισθεν ὠσάμενος εἰς τοὺς πρώτους τοσαύτην ἐποίησεν ῥώμην καὶ προθυμίαν ἅπασιν»• καὶ ἀπ’ τοὺς τελευταίους ἔφθασε στοὺς πρώτους μὲ τέτοιο θάρρος καὶ προθυμία σὲ ὅλους. «Ὥστε καὶ τοῖς πολεμίοις ἑτέρους δοκεῖν γεγονότας καὶ σώμασι καὶ ψυχαῖς ἐπέρχεσθαι»• ὥστε καὶ οἱ ἐχθροὶ πίστεψαν ὅτι οἱ ἐπιτιθέμενοι εἶχαν γίνει ἄλλοι ἄνθρωποι. «Καὶ δύο μὲν ἢ τρεῖς ἀπεκρούσαντο προσβολάς»• καὶ δύο καὶ τρεῖς φορὲς ἀπέκρουσαν τὶς ἐπιθέσεις. Ἦταν διπλάσιοι οἱ ἐχθροί τους.