Ὁ θάνατος τοῦ Πελοπίδου προκάλεσε μεγάλη θλίψη στοὺς Θηβαίους καὶ περισσότερο στοὺς Θεσσαλούς• θεωροῦσαν τὸν στρατηγὸ ὡς ἐλευθερωτὴ τῶν πόλεών τους ἀπ’ τοὺς τυράννους. «Τὸ μὲν οὖν Θηβαίων τοὺς παρόντες ἐπὶ τῇ τοῦ Πελοπίδου τελευτῇ βαρέως φέρειν»• πολὺ βαρειὰ ἔφεραν τὸ τέλος τοῦ Πελοπίδου ὅσοι Θηβαῖοι βρίσκονταν μαζί του. «Πατέρα καὶ σωτῆρα καὶ διδάσκαλον τῶν μεγίστων καὶ καλλίστων ἀγαθῶν ἀποκαλοῦντες ἐκεῖνον»• τὸν ἀποκαλοῦσαν πατέρα καὶ σωτῆρα καὶ διδάσκαλο τῶν μεγίστων καὶ καλλίστων ἀγαθῶν. «Οὐ πάνυ θαυμαστὸν ἦν»• καὶ δὲν ἦταν παράξενο αὐτό. «Οἱ δὲ Θεσσαλοὶ καὶ οἱ σύμμαχοι πᾶσαν ἀνθρωπίνῃ πρέπουσαν ἀρετῇ τιμὴν τοῖς ψηφίσμασιν ὑπερβαλόντες»• οἱ δὲ Θεσσαλοὶ καὶ οἱ σύμμαχοι μὲ τὰ ψηφίσματά τους ὑπερέβαλαν κάθε ἀρετὴ μὲ τὰ ψηφίσματά τους στὶς τιμές. «Ἔτι μᾶλλον ἐπιδείξαντο τοῖς πάθεσιν τὴν πρὸς τὸν ἄνδρα χάριν»• μὲ τὴν θλίψη τους ἐπέδειξαν τὴν ἀγάπη τους πρὸς τὸν ἄνδρα.