Ἡ ἀνατροπὴ τῆς πολιτικῆς δυναμικῆς εἶναι ὁριστικὴ πλέον γιὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ ἡ πορεία της ἐξαρτᾶται ἀπὸ ἕναν καὶ μόνο παράγοντα βραχυπροθέσμως, ἀπ’ τὴν ἐπανεκκίνηση τῆς οἰκονομίας· συμπληρωματικὸ ρόλο διαδραματίζουν, οἱ ἀποκαλύψεις γιὰ τὰ σκάνδαλα καὶ ἡ λίστα Λαγκὰρντ ἀκόμη περισσότερο. Ὅλα τὰ ὑπόλοιπα ἀκολουθοῦν. Ἡ ἔγκριση τοῦ ἑλληνικοῦ προγράμματος καὶ ἡ διοχέτευση ρευστότητος στὴν ἀγορά -ἔστω καὶ καθυστερημένα, διότι οἱ κερδοσκόποι τοῦ Διεθνοῦς Νομισματικοῦ Ταμείου διέβρωσαν ἐπαρκῶς τὶς διαπραγματεύσεις μὲ τὴν τρόϊκα κι ἔτσι ἔχασε ἡ οἰκονομία μας τὴν γενναία ὤθηση στὶς γιορτές-, ἐπιδρᾶ πλέον στὴν ἀγορὰ καὶ μάλιστα μὲ ἐπιταχυνόμενο ρυθμό· ἡ παραπομπὴ τοῦ πάλαι ποτὲ τσάρου τῆς οἰκονομίας δημιουργεῖ νέα κατάσταση στὴν πολιτικὴ ζωὴ τῆς Ἑλλάδος, διότι συνοδεύεται ἀπ’ τὴν ἀποκάλυψη τῶν παρεμφερῶν παρεμβάσεων τὴν ἐποχὴ ἐκείνη τῶν κορυφαίων μελῶν τῆς σοσιαλιστικῆς κυβερνήσεως, ἀλλὰ καὶ τῶν διασυνδέσεών τους μὲ ἄλλους παράγοντες στὸ ἐσωτερικὸ καὶ στὸ ἐξωτερικό. Ἐντὸς τῆς ἑβδομάδος συστήνεται ἀπ’ τὴν Βουλὴ ἡ Προανακριτικὴ Ἐπιτροπὴ καὶ ἀρχίζει τὶς ἀνακρίσεις της, ἐνῶ οἱ οἰκονομικοὶ εἰσαγγελεῖς προχωροῦν στὴν ἐξέταση τῶν μὴ πολιτικῶν προσώπων, μὲ πλούσια συγκομιδή· ὁ ἀπόηχος στὶς πολιτικὲς παρατάξεις εἶναι διάφορος καὶ ποικίλος, καθὼς ἐλάχιστοι ἀνέμεναν τὴν τόσο ταχεῖα ἀντίδραση τῆς κυβερνήσεως στὶς ἐπιταγὲς τῆς δικαιοσύνης.

Ὁ ἀντίκτυπος στὸ ἐξωτερικὸ ἀπ’ τὶς ταχύτατες δικαστικὲς διαδικασίες συμβάλλει στὴν ἐμπέδωση τῆς ἀξιοπιστίας μας καὶ στὴν ἑδραίωση τῆς πεποιθήσεως, ὅτι ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνηση, ὄχι μόνο τηρεῖ τὶς δεσμεύσεις της, ἀλλὰ καὶ προχωρεῖ ἀταλάντευτη στὴν διαλεύκανση ὅλων τῶν σκοτεινῶν πτυχῶν τῆς τριετίας· οὐδεὶς ἀμφιβάλλει πιὰ γιὰ τὴν ἀπονομὴ τῆς δικαιοσύνης, κι αὐτὴ εἶναι ἡ μεγίστη κατάκτηση τῆς χώρας. Οἱ λίστες εἶναι πολλὲς καὶ ὡς ποικιλόμορφες ἀποκαλύπτουν ὁλόκληρο τὸ πλέγμα τῆς ἐξουσίας καὶ παραεξουσίας τῆς τριακονταετίας· κινητήρια δύναμη ἔχουν τὸν ἔγκλειστο τραπεζίτη καὶ ἄνθρωπο τῆς μητρικῆς ἀμερικανικῆς ἐξουσίας καὶ προεκτάσεις τοὺς ὑπουργοὺς Ἀμύνης τοῦ σοσιαλισμοῦ, τὸν ἔνοικο τοῦ Κορυδαλλοῦ καὶ τὸν διάδοχό του στὸ Πεντάγωνο, ἀλλὰ καὶ συγκάτοικό του ὁσονούπω, μέχρι τοὺς συγγενεῖς τοῦ τότε πρωθυπουργοῦ καὶ τοῦ ὑπουργοῦ του· ὅλοι τους ἀποτελοῦν τὸ δίκτυο τῆς σοσιαλιστικῆς κυριαρχίας καὶ τῆς ὑποδουλώσεως στὰ ἀτλαντικὰ κέντρα. Οἱ ἀποκαλύψεις ἔρχονται πλέον μόνες τους, ὅπως, ὅταν ξηλώνεται ἡ πρώτη θηλιὰ τοῦ πλεκτοῦ, ἀκολουθοῦν οἱ ὑπόλοιπες κι ὁ ἑλληνικὸς λαὸς βρίσκεται συνεχῶς πρὸ ἐκπλήξεων· ἐλάχιστοι γνώριζαν τὶς οἰκογενειακὲς σχέσεις τοῦ ὑπουργοῦ κι ἀκόλη λιγώτεροι –μὲ τὴν ἐξαίρεση τῶν φίλων «Τοῦ Ἐμμελοῦς»-, τὶς συναντήσεις καὶ τὶς πλεκτάνες μὲ τοὺς κερδοσκόπους γιὰ τὴν χρεωκοπία τῆς χώρας. Οἱ μυστικοὶ δείπνοι τοῦ «Πεντελικοῦ» ἀκόμη παραμένουν ὑπὸ διερεύνηση, ὅπως καὶ τὰ παιχνίδια μὲ τὶς δηλώσεις γιὰ διεφθαρμένο λαό.

Ὁ Ναπολεοντίσκος συνελήφθη κλέπτων ὀπῶρας, μὲ τὶς ἀντίδρασεις του γιὰ τὴν ἀφαίρεση τῶν κουκουλῶν καὶ τὴν ἀποκάλυψη τῶν μηχανισμῶν παραεξουσίας· δείχνει καταφανῶς ὅτι τὰ ἔχει χαμένα, ὅπως καὶ ἡ ἀκροδεξιὰ μὲ τὴν ἀπελευθέρωση τοῦ κέντρου τῆς πρωτευούσης ἀπ’ τὸ παρεμπόριο, τὰ ναρκωτικὰ καὶ τὴν στρατεία τῶν βανδάλων καὶ ληστοσυμμοριῶν ἀπ’ τοὺς Κοσοβάρους μέχρι τοὺς Πακιστανοὺς καὶ ἄλλους «μετανάστες». Οἱ ἀριστεροὶ χρησιμοποιοῦσαν ὅλους αὐτοὺς ὡς δυνάμεις κρούσεως καὶ καταστροφῆς τῶν πάντων, ὅπως τὸ ἔδειξαν στὰ Δεκεμβριανὰ καὶ στὰ Πανεπιστήμια· οἱ ἀκροδεξιοὶ τοὺς ἴδιους ἐπικαλοῦνται ὡς πρόφαση γιὰ τὴν ἄγρα  ψήφων καὶ τὸν ἐκφοβισμὸ τῶν κατοίκων. Ἀμφότεροι ἔχουν ἕνα καὶ μόνο ἐνδιαφέρον, τὴν συντήρηση τῆς παρανομίας καὶ τῶν μηχανισμῶν τοῦ παρακράτους, διότι τρέφονται τουλάχιστον πολιτικὰ ἀπὸ αὐτούς· ἡ διάλυσή τους τοὺς ἀποστερεῖ τοὺς κρουνοὺς τῆς πολιτικῆς ἐπιβιώσεώς τους. Ὡς φυσικὴ συνέπεια ἔρχεται τὸ συμπέρασμα, ὅτι κάτι κοινὸ ὑπάρχει στὸ βάθος κι αὐτὸ δὲν εἶναι ἄλλο ἀπ’ τὶς ἐξαρτήσεις τους ἀπ’ τὰ ἴδια ἀμερικανικὰ κέντρα ἐξουσίας· δὲν εἶναι τυχαῖο ἄλλωστε τὸ γεγονὸς ὅτι, ὡς πρὸς τὴν ἀντιευρωπαϊκή τους προπαγάνδα καὶ τὴν ἀντιγερμανικὴ ὑστερία χρησιμοποιοῦν τὴν ἴδια ἀκριβῶς φρασεολογία, πανομοιότυπη μὲ ἐκείνη τῆς ἀτλαντικῆς διαπλοκῆς, μὲ τὶς προβλέψεις γιὰ ἔξοδο τῆς χώρας ἀπ’ τὸ εὐρὼ καὶ διάλυση τῆς Εὐρωζώνης. Γνωστὰ αὐτά…

Γιὰ τὴν ἀξιωματικὴ ἀντιπολίτευση τὸ πρόβλημα εἶναι σοβαρώτερο, διότι τῆς ἀποστερεῖ τὴν κάθε δυνατότητα γιὰ ἄνοδό της· ἀκόμη καὶ οἱ προπαγανδιστές της ἀναγνωρίζουν ὅτι ἔχει βαλτώσει στὰ χαμηλὰ ποσοστά, στὴ χειρότερη περίοδο γιὰ τὴν Νέα Δημοκρατία καὶ τὸν Ἀντώνη Σαμαρᾶ, μὲ τὴν ἐξαγγελία τῶν οἰκονομικῶν μέτρων, ἐνῶ παρουσιάζονται καὶ σαφεῖς ἐνδείξεις ὑποχωρήσεως. Ὅλοι δὲ ἀναγνωρίζουν ὅτι, στὸ βαθμὸ τῆς ἐπανεκκινήσεως τῆς οἰκονομίας, ἡ δυναμικὴ ἀλλάζει ἄρδην, μὲ πολλὰ τὰ πλεονεκτήματα γιὰ τὸν πρωθυπουργὸ καὶ συνακόλουθα γιὰ τοὺς ἄλλους δύο ἀρχηγούς, «κοντὰ στὸ βασιλικὸ ποτίζεται κι ἡ γλάστρα», λέει ἡ παροιμία· οἱ δηλώσεις γιὰ τὶς ἀντιασφυξιογόνες μάσκες καὶ τὰ ρόπαλα δὲν ἔγιναν τυχαῖα, οὔτε εἶναι τόσοι κουτοὶ ἢ ἀφελεῖς στὴν Κουμουνδούρου. Οἱ λόγοι εἶναι ἄλλοι, ἡ ἔνδειξη συμπαραστάσεως στοὺς κουκουλοφόρους κάθε μορφῆς, διότι ἀποδεικνύεται ὅτι αὐτοὺς ἔχουν ὡς πρῶτο μέλημά τους, καὶ ἡ ὑπακοὴ στὶς ἐντολὲς τῶν ἀτλαντικῶν ὑπάτων· Γνωρίζουν ἄριστα ὅτι ἡ πολιτικὴ ζημία εἶναι ἀνυπολόγιστη, ἀλλὰ φαίνεται ὅτι οἱ ἐξαρτήσεις μετροῦν περισσότερο· τὸ βαθὺ ΠΑΣΟΚ ἔχει μετακομίσει στὸν ΣΥΡΙΖΑ μὲ τὴν προῖκα του, ἑπομένως καὶ τὶς ἀμερικανικὲς δουλεῖες του. Δὲν εἶναι τυχαῖο ἄλλωστε τὸ γεγονός, ὅτι οὔτε ἕνας βουλευτὴς τοῦ κόμματος δὲν ἔχει πεῖ λέξη γιὰ τὸν ἔγκλειστο τραπεζίτη, τόσο δὲν ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν κλοπὴ δισεκατομμυρίων εὐρώ. Οἱ δωρεὲς εἶναι δεσμεύσεις…

Ἡ ἀλλαγὴ τῆς ψυχολογίας τῆς ἀγορᾶς συνοδεύεται πλέον ἀπὸ σαφῆ δείγματα ἐπανεκκινήσεως τῆς οἰκονομίας· ἡ ρευστότης αὐξάνεται, μὲ τὴν ἐπιστροφὴ τῶν ὀφειλῶν τοῦ δημοσίου, τὴν ἀνακεφαλαιοποίηση τῶν τραπεζῶν, τὴν ἐπανέναρξη τῶν μεγάλων ἔργων, τὴν προσέλκυση ἐπενδύσεων. Ὁ ἀντίκτυπός τους, στὶς οἰκογένειες ὅσων παίρνουν τὰ καθυστερούμενα ἐφάπαξ καὶ τὶς συντάξεις τους, ἔστω καὶ περικομμένες, στὶς τοπικὲς κοινωνίες καὶ τὰ δημόσια ἐργα σὲ ὁλόκληρη τὴν χώρα, μετράει πλέον· ἐφ’ ὅσον προχωροῦν καὶ οἱ διαδικασίες τῆς δικαιοσύνης ὁ κόσμος ἀντιλαμβάνεται ὅτι ἀλλάζουν πολλὰ στὴν Ἑλλάδα. Ἡ παλιὰ διάκριση ἀριστερᾶς καὶ δεξιᾶς ἐλάχιστα ἐπηρεάζει τὴν πολιτικὴ ζωή, καθὼς δὲν εἶναι καὶ πολὺ τιμητικὴ ἡ ἐπίκληση τῆς ἀριστερῆς ἰδεολογίας· ἡ τριακονταετία ἀπέδειξε ὅτι πρόκειται γιὰ τὴν χειρότερη εἰσβολὴ βαρβάρων στὴν ἱστορία καὶ τὴν ἀκόμη χειρότερη καταλήστευση τοῦ ἐθνικοῦ μας πλούτου, ποὺ οὔτε οἱ Φράγκοι δὲν εἶχαν κάνει στὸν ἴδιο βαθμό. Ἡ διάκριση τώρα εἶναι ἄλλη, εὐρωπαϊστὲς καὶ ἀντιευρωπαϊστές· ἡ κυβερνητικὴ συμμαχία, μὲ τὴν Νέα Δημοκρατία πρώτη, διεκδικεῖ τὴν ἀποκλειστικότητα στὴν ἐκπροσώπηση τῆς Εὐρωζώνης, ἀλλὰ καὶ στὴν ἀνάδειξή μας σὲ πρωταγωνιστικὸ ρόλο ἐντὸς αὐτῆς, ὅπως εἴμασταν ἐπὶ Κώστα Καραμανλῆ. Ἡ ἀντιπολίτευση ὄχι μόνο δὲν ἀναγνωρίζει τὴν Εὐρωζώνη, παρὰ μόνο τυπικὰ ἐνίοτε καὶ ποῦ, ἀλλὰ καὶ ὑπηρετεῖ πιστὰ τὴν ἀμερικανικὴ προπαγάνδα, γιὰ ἐπερχόμενη καταστροφὴ μῆνα τὸ μῆνα.