Οἱ Ἐπαμεινώνδας καὶ Πελοπίδας ἀθωώθηκαν ἀπ’ τὸ δικαστήριο, γιατὶ καθυστέρησαν στὴν παράδοση τῆς βοιωταρχίας, λόγῳ τῆς εἰσβολῆς στὴ Λακωνία· οἱ Θηβαῖοι τοὺς ἀθώωσαν, ὡς ἀντάλλαγμα γιατὶ κατέστησαν τὴν πόλη τους ἡγέτιδα τῆς Ἑλλάδος. «Πελοπίδας δὲ καὶ φύσει θυμοειδέστερος ὢν καὶ παροξυνόμενος ὑπὸ τῶν φίλων ἀμύνασθαι τοὺς ἐχθρούς»· ὁ Πελοπίδας ὅμως ἦταν ἀπ’ τὴν φύση του πιὸ ὀξύθυμος καὶ ἐξωθοῦταν ἀπ’ τοὺς φίλους ἀμύνεσθαι κατὰ τῶν ἐχθρῶν του. «Ἐπελάβετο τοιαύτης τῆς αἰτίας»· ἀσχολήθηκε μὲ τὸ θέμα αὐτό. «Μενεκλείδας ὁ ῥήτωρ ἦν εἷς τῶν μετὰ Πελοπίδου καὶ Μέλωνος εἰς τὴν Χάρωνος οἰκίαν συνελθόντων»· ὁ ρήτωρ Μενεκλείδας ἦταν ἕνας ἀπὸ ὅσους εἶχαν συγκεντρωθεῖ στὴν οἰκία τοῦ Χάρωνος, κατὰ τὴν ἀνατροπὴ τῆς σπαρτιατικῆς τυραννίας. «Ἐπεὶ δὲ τῶν ἴσων οὐκ ἠξιοῦτο παρὰ τοῖς Θηβαῖοις»· ἐπειδὴ δὲν εἶχε ἀξιωθεῖ ἴδιες τιμὲς ἀπ’ τοὺς Θηβαίους. «Δεινότατος μὲν ὢν λέγειν»· ἦταν δὲ πολὺ ἱκανὸς δημαγωγός.