Οἱ Γάλλοι καθιέρωσαν τὸν τελευταῖο καιρό, παρὰ τὶς ἐθνικιστικές τους τάσεις, τὴν φράση, rien sans l’ Allemagne, «τίποτε χωρὶς τὴν Γερμανία»· ἀναφέρθηκε ἀρκετὰ κατὰ τὸν ἑορτασμὸ στὸ Βερολίνο τῆς πεντηκοστῆς ἐπετείου τῆς ὑπογραφῆς τῆς γαλλογερμανικῆς φιλίας καὶ τῆς δεκαετοῦς διακυβερνητικῆς συνεργασίας. Ἡ Ἀγκέλ Μέρκελ ὑποδέχθηκε τὸν Φρανσουὰ Ὁλλἀντ στὴν καγκελαρία, ὅπου πρωτοστάτησαν στοὺς ἑορτασμούς· τὸ μήνυμά τους εἶναι σαφές, ὁ γαλλογερμανικὸς ἄξων εἶναι ἡ ἀτμομηχανὴ τῆς Εὐρωζώνης γιὰ τὴν ἀνάκαμψη τῆς οἰκονομίας της καὶ τὴν πολιτική της ἑνοποίηση. Τὰ πολλὰ προβλήματα, ὅπως ἡ ἔξοδος τῆς Ἑλλάδος ἀπ’ τὴν ἑνιαία ἀγορὰ καὶ τὰ συναφῆ τῶν ἄλλων νοτίων χωρῶν, ἀντιμετωπίζονται ἱκανοποιητικά, ἐνῶ ἡ συνοχὴ τῶν Δεκαεπτὰ εἶχε ἐνισχυθεῖ· ἡ ὑπονόμευση τῶν εὐρωσκεπτικιστῶν έκφυλίζεται, καὶ ἡ Βρεταννία ἔχει ἀπομονωθεῖ πλήρως. Τὸ αἴτημά της γιὰ ἀναθεώρηση τῆς συνθήκης μὲ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση δὲν βρίσκει οὐδεμία ὑποστήριξη. Τὴν ἀποδέχεται ἢ ἀποχωρεῖ