Ὁ Πελοπίδας εἶχε ἀναλάβει τὶς σχέσεις τῶν Θηβῶν μὲ τὴν Θεσσαλία καὶ τὴν Μακεδονία, ἐνῶ ὁ Ἐπαμεινώνδας εἶχε τ ὴν εὐθύνη τῆς Πελοποννήσου• στὴ Θεσσαλία ὁ τύραννος τῶν Φερῶν Ἀλέξανδρος εἶχε καταπατήσει τὶς συμφωνίες καὶ καταπίεζε τὶς πόλεις της. «Μετὰ δὲ ταῦτα πάλιν τῶν Θετταλῶν αἰτιωμένων τὸν Φεραῖον Ἀλέξανδρον ὡς διαταράττονυα τὰς πόλεις»• μετὰ ἀπ’ τὴν ἐκστρατεία στὴ Μακεδονία, πάλι οἱ Θεσσαλοὶ ζήτησαν βοήθεια, ἐπειδὴ ὁ Φεραῖος Ἀλέξανδρος καταπίεζε τὶς πόλεις. «Ἀπεστάλη μετὰ Ἰσμηνίου πρεσβεύων ὁ Πελοπίδας»• ἀπεστάλη ὡς πρεσβευτὴς ὁ Πελοπίδας μὲ τὸν Ἰσμηνία. «Καὶ παρῆν οὔτε οἴκοθεν ἄγων δύναμιν οὔτε πόλεμον προσδοκήσας»• καὶ πῆγε οὔτε στρατιωτικὴ δύναμη ἔχων οὔτε προσδοκῶν πόλεμον. «Αὐτοῖς δὲ τοῖς Θετταλοῖς χρῆσθαι πρὸς τὸ κατεπεῖγον τῶν πραγμάτων ἀναγκαζόμενος»• μὲ τὴν χρήση τῶν ἴδιων τῶν Θεσσαλῶν ὑποχρεώθηκε τακτοποιῆσαι τὰ πράγματα. Δὲν ἦταν καθόλου εὔκολη ἡ ἀποδοχὴ τῶν Θηβαίων ὡς ἡγετῶν τῆς Ἑλλάδος.